نود و هشت

چند روز پیش ضمن میوه پوست کندن صدای حمید محمدی رو شنیدم بعد چشام برق زد ، سرم رو آوردم بالا دیدم شبکه ی شیشه و  مستندی به اسم باشگاه شهرت . بابا وسطش داشت اخبار کرونا رو واسم میگفت و من سعی میکردم صدای حمید محمدی بالاتر از صدای بابا باشه و با کله حرفای  بابا رو هم تایید میکردم . تهش پدر خوابش برد و من رفتم به روز های خوبم با تلویزیون جمهوری اسلامی . به ردپای آبی و مسافری از گرونگول و همه ی صداهایی که ماندگار شدند که فقط صداست که ماند بر شاخسار دلم .